Siedemnasty.

<Ann>
Gdy weszłam do domu włączyłam laptopa. Pisałam chwilę z Zuzą i Martą. Dość szybko poszłam spać. Rano obudził mnie telefon. Okazało się, że dzwoni Mati. Odebrałam i gadaliśmy chwilę. Przypomniało mi się, że dzisiaj jest poniedziałek i trzeba iść do szkoły. Szybko się z nim pożegnałam i zaczęłam się szykować. Spakowałam książki do torby i poszłam się ubrać i uczesać. Wszystko zajęło mi 30 minut. Była 9 więc, zaraz miał przyjść Mati. Po kilku minutach przyszedł i wyszliśmy z mojego domu. Szliśmy spokojnie do szkoły, gdy koło nas pojawiła się Diana. Zaczęła przymilać się do Matiego, ale ten powiedział jej , że ma się odwalić. Mruknęła coś pod nosem ,że jeszcze ją popamiętamy. Nie przejęliśmy się i dalej szliśmy. PO 10 minutach byliśmy na miejscu. Naszą pierwszą lekcją miał być polski więc poszliśmy pod salę , w którym miał się odbyć. Po dzwonku niechętnie weszłam do sali i zajęłam miejsce obok Marty. Zaczęłyśmy gadać i nie przejmowałyśmy się lekcją. Zresztą jak zawsze. Po 14 mogliśmy opuścić szkołę. Dzisiaj wracaliśmy już wszyscy razem , bo Patryk pozbył się gipsu, a Zuza jest w naszej szkole , tylko, że w innej klasie. Postanowiliśmy wykorzystać pogodę i porzucać się śnieżkami. Poszliśmy do parku i zaczęła się wojna. Po kilkunastu minutach wszyscy byliśmy cali w śniegu. Nie mieliśmy siły się ruszyć więc leżeliśmy na białym puchu. Zaczęliśmy się turlać. Po chwili zauważyliśmy , że znów sypie. Nie przejęliśmy się tym i nadal bawiliśmy. Wszyscy otrzepaliśmy się ze śniegu i skierowaliśmy się do naszych domów. Ja i Zuza mieszkałyśmy na tej samej ulicy więc szłyśmy razem. Oczywiście dołączył się do nas Mati , który mieszka ulicę dalej. Marta i Pat poszli w swoją stronę. Doszliśmy do domu Matiego i się z nim pożegnałyśmy. Dalej szłyśmy, śmiejąc się i gadając. Zuza chciała żebym do niej weszła. Weszłyśmy do jej domu , ja skierowałam się do jej pokoju a ona poszła do kuchni zrobić nam gorącą czekoladę. Jej pokój wyglądał tak jak dawniej. Jasno zielone ściany, wielkie łóżko , mnóstwo plakatów na ścianach. Po chwili weszła z  dwoma kubkami pełnymi pysznego, gorącego napoju, który obie kochałyśmy. Zawsze przyrządzała nam ją jej mama , ale ta zrobiona przez nią też jest pyszna. Odkąd wrócili z Londynu  nie widziałam się z jej mamą. Zawsze była w domu , a teraz nigdy jej nie ma. Zdziwiłam się. Gadałyśmy długi czas. Nadal miałyśmy sobie wiele do powiedzenia. Poszłam do łazienki . Przechodząc obok pokoju jej rodziców słyszałam różne dźwięki . Drzwi były uchylone więc, bez problemu  widziałam co się tam dzieje. Jej ojciec całował się z jakąś kobietą, a na pewno nie była to mama Zuzy. Nie wiedziałam czy mówić o tym Zuzie. Nie zdążyłam się obrócić, gdy usłyszałam jej krzyk. Szybko weszłyśmy do jej pokoju. Była roztrzęsiona. Zaczęła opowiadać mi całą historię.
-Mama, ona nie żyje. Miała wypadek. Zmarła na miejscu. Jakiś palant ją potrącił. To dlatego wróciliśmy z Londynu. Nie miałam tam nikogo. Tu jesteś ty, Tuśka no i teraz chłopacy. Tam czułam się jak jakiś odludek. Nie sądziłam ,że tak szybko się pocieszy. Nie minął nawet miesiąc!
Rozpłakała się, nie wiedziałam , że tak wiele się tam zdarzyło.
-Ej  już. Wszystko będzie dobrze.
-Taak , wiesz, że dokładnie 2 dni temu ja mówiłam ci to samo?
-No wiem i widzisz? Pomogło.

Hej, hej.
Znowu zawaliłam rozdział.
Przepraszam.
Cieszy mnie ilość komentarzy pod poprzednim postem.
See you ;*

Aha i jeszcze jedno.
Założyłam drugiego bloga.
http://porque-el-amor-no-tiene-fin.blogspot.com/